Przekład z roku 1577 
Mt 3
Kápitułá 3. 1 Jan uczy pokájánia ná puszczy. 2 Opowieda przybliżenie krolestwa niebieskiego: 4 żywot, pokarm i ubior Janow: 5 Zbiegają się zewsząd do niego, á on nurza wyznáwájących grzechy: 7 Strofuje Fáryzeusze: 8 Każe czynić owoce pokájáni: 9 Grozi im wycięcim: 11 Przyście i zacność Mesiaszowe opowieda: 13 Jezus przyszedł nurzáć się do Janá: 16 Duch ś. nań strąpił: 17 Bog go z niebá odwołał i zálećił.
1. We dni one przyszedł Jan ponurzyćiel przepowiedájąc ná puszczy Judeskiej,
2. I mowiąc, upámiętajćie się, ábowiem przybliżyło się krolestwo niebieskie.
3. Gdyż ten jest on, [o ktorym mowił Izájasz Prorok] rzekąc, Głos wołájącego ná puszczy, gotujćie drogę Pańską, proste czyńcie ścieszki jego.
4. A ten Jan miał odzienie swoje ♣ z sierści wielbłądowej, i pás rzemienny około biodry swojej, á pokarm jego były száráńce i miod polny.
5. Tedy wyszło do niego Jeruzálem i wszytká ziemiá Judska, i wszytek kraj około Jordanu.
6. I byli nurzáni w Jordanie od nie, wyznawájąc grzechy swoje.
7. A gdy widział wiele z Fáryzeuszow i Sádukieuszow przychodzących do ponurzenia swe, rzekł do nich, Narodowie żmijow, ktoż wam pokazał ábyście uciekáli od gniewu przyszłego?
8. Czyńcie tedy [owoce godne] upámiętania.
9. A nie mniemajcie áby się wam godziło mowić między sobą, Ojcá mamy Abrahámá: ábowiem wam powiedam, iż może Bog z tego káminiá wzbudzić dzieci Abrahámowi.
10. A już siekierá jest ♣ położona u korzenia drzew: Przeto wszelkie drzewo nie czyniące owocu dobre, wycinają i do ognia miecą.
11. Jać was nurzam w wodzie ku upámiętániu, ále ten ktory idzie zá mną, mocniejszy jest niż ja, ktorego nie jestem godzien nosić trzewikow, tenci was ponurzy duchem świętym † i ogniem. †
12. Ktorego łopátá w ręku jego, á wyczyści bojowisko swoje, i zbierze zboże † swoje † do gumná, á plewy spali ogniem nieugászonym?
13. Tedy Jezus przyszedł do Gálilei nád Jorda ku Janowi áby był ponurzon od mego.
14. A Jan mu niedopuszczał, mowiąc, Mnie potrzebá ábym ponurzon był od ciebie, á ty idziesz do mnie?
15. A Jezus odpowiedájąc, rzekł k niemu, zániechaj teraz,ábowiem tak się nam godzi wypełnić wszytkie spráwiedliwość: á tak że go zániechał.
16. A gdy był Jezus ponurzony, wnet wstąpił z wody, á oto się otworzyły jemu niebá i widział duchá Bożego z stępującego jáko gołębicę, i przychodzącego nań.
17. A oto głos z niebios mowiący, Ten jest syn moj on umiłowány w ktorym się mnie upodobáło.
